Íslensk menningararfleifð er bókmennta arfleifð, hún er þekkt um allan heim. Ég hef pælt töluvert í formum og tölvísi hennar, sjá bók mína Stærð veraldar, Salka 2007. Sjá einnig: peturhalldorsson.com
Í gömlum íslenskum skinnbókum birtist eftirtektaverð heimssýn sem virðist hafa verið klassísk þekking fornaldar. Bók mín er byggð á merkilegri rannsókn Einars Pálssonar, sjá bækur hans Rætur íslenskrar menningar, Mímir 1969-1995.
Í rannsóknum mínum skiptir hin hefðbundna söguskoðun miklu máli en hlutföll þó mestu.
Mordr het madr, er kalladr var gigja. Svona hefst Njála. Mörður táknar að öllum líkindum, Jörð í allegoríu bókarinnar. Mörður var fyrsti lögsögumaður á Íslandi, hann bjó að Hofi. Frá honum stafaði lög og regla. Samkvæmt því sem ég kemst næst var Hof loka mæling heimsmyndar Rangárvalla, einskonar hornsteinn hennar. Hugmyndafræðilegt tákn Hofs var Jörð sem Teningur. Heimsmyndin var 216000 fet, eða 66,6km. að þvermáli. Teningur var hlutgerfingur tölunnar 216, 6 x 6 x 6. Þegar goðfræði sögunnar er lesin í samhengi forma og tölvísi þeirra, verður ljóst að undirvitund manns er í stöðugri samræðu við veröldina þó að við vitum ekki endilega af því. Og þegar bornar eru saman heimsmyndir Rangárhverfis og Rómar, sem eru nákvæmlega eins, kemur í ljós að Mörður og páfinn búa á sama stað. Tölur eru formum það sem nótur eru tónlist. Manneskja vill skilja umhverfi sitt líkt og dansari skilur hrynjanda eða myndlistarmaður sem vill fanga það sem hann sér á blað.
Nákvæmni tölvísinnar er kanski best lýst í tónfræði. Þar hefur tónn ákveðna tölu eftir sveiflutíðni. T.a.m. hefur tónninn A töluna 432 (216). Tölurnar 432 og 216 eru svokallaðar sköpunartölur. Það fer vel á því að Mörður gigja útvarpi “Orðinu” eða tóninum 216, um lög og sköpun, frá hornsteini heimsmyndarinnar í réttum hlutföllum samkvæmt tölvísi veraldar – eins og páfinn í Róm. Það er gott fordæmi.